رواية مكتملة بقلم منه يونس الجزء الثالث
المحتويات
اي وكل اللى عملته انها قفلت الباب علشان محدش يسمع حاجه وقالت اخيرا...يا جماعه احنا فى مكان شغل مينفعش كدا اتفضل يا احمد امشى دلوقتى
احمد بنظره شك لهمس وضيق قال...استنى بس كدا يا منة قوليلى يا همس انتى حبتيه ولا اي
همس بتوتر وصوت عالى نسبيا ....أنت مالك انت ملكش دعوه احب ولا محبش بس احب اريحك أنا مبقتش احب حد ولا بفكر فى كدا أصل زمان فى واحد كرهنى في الرجاله كلهم
احمد وهوا خارج من المكتب بعصبيه قال ...ماشى يا همس أنا همشى بس عايزاك تعرفى أن أنا مش هسمحلك ترتبطى بحد غيرى ويوم متحصل يبقى متلوميش غير نفسك علشان أنا لما ببقى عايز حاجه ومتمسك بيها محدش يقدر ياخدها منى انتى فاهمه
وسابها مزهوله من كلامه اللى اثبتلها أنه فعلا انانى ومشى مش من المكتب بس من الشركه كلها
همس بعياط هستيرى....شوفتى يا منة شوفتى انانيته أنا بقيت بكرهوا بقيت بلعڼ اليوم اللى حبيته فيه وإن كنت في يوم هتجنن عليه لما سابنى
بس لا مش هسمحله يهد سعادتى من جديد مش هسمحله
يوجعنى ويكسرنى تانى
منة وهيا بتهديها وبتقعدها على الكرسى ....ممكن تهدى وتعالى اقعدى وصدقينى كل حاجه هتبقى كويس صدقينى كل حاجه هتتحل بس تهدى
منة بيأس...قلتلك يا همس بس مش مهم قوليله دلوقتى لان احمد راجع وناوى ميسبكيش تانى لازم أسر يعرف
همس وهيا بتمسح دموعها ...أنا رايحاله وهقوله كل حاجه
وسابت منة وراحت على مكتب أسر ...
عند أسر فى المكتب كان قاعد مش طايق نفسه ومتعصب وفضل رايح جاي فى المكتب بعصبيه كل ميفتكر أنه قاعد بيتكلم معاها دلوقتى ..
أسر بصوت عالى علشان عارف أنها همس ...تعالى يا همس
همس پخوف وعيون مدمعه دخلت ووقفت قصاده وقالت ....استاذ أسر أنا أسفه على اللى حصل من شويه
أسر بيحاول يتحكم في عصبيته وقال....اي اللى بينك وبين احمد غير انكوا ولاد خاله انتى مكنتيش مركزه انهارده فى الاجتماع وصدمتك لما شوفتيه وتوتر وخوف منة لما شافته أنا عايز افهم كل حاجه منك ومتحاوليش تكذبى عليا خلينى اعرف منك احسن ما اعرف من غيرك
بس انا كذبت عليك انا حبيت قبل كدا واللى كنت بحبه كان احمد ابن خالتى اللى حضرتك شوفته انهارده بس حصلت مشكله وسبنا بعض وانا عندى 15 سنه ومن ساعتها مشفتوش غير انهارده واټصدمت أنه موجود لانه دكتور ومكنتش أتخيل ان أشوفه بس طلع بيشتغل فى شركه عمه فى كندا وهوا اللى بعته
همس بصوت كله ۏجع وكسره قالت....كنت مفكره أن ده موضوع واتقفل وان أنا نسيته ومبقتش عايزه افتكره وبمعنى أصح محيته من حياتى وبالتالى مكنتش عايزه حد يعرف هوا كان فتره في حياتى وانا مسحتها ومش عايزه حد يعرف بالفتره دي
كنت بحاول انساها بس كل حاجه بتحصلى بتجبرنى أن أفضل فكراها ومنسهاش بتجبرنى على أن افتكر وجعى وقهرتى يوم ما سابنى وانا طفله كانه كان طوق نجاه بالنسبه ليا وضاع منى اڼهارت فعليا وسكتت
وكملت بشهقات ودموع ....كان انانى مفكرش غير فى
متابعة القراءة
