رواية للكاتبه حنان عبدالعزيز -2
بخجل وهى تتذكر قبلتهم وابتسمت برفق يخربيت عقله......
مش هتقولى مين الى عمل فيك كده برده يا سيف
هتفت بها شهد وهى تجلس امامه فى السرير بينما هو ممدد على السرير محاط بالقطن والجبس والورم فى كل شئ
هتف بتعب قولتلك حراميه يا شهد كانوا بيكسروا الشقه
نظرت اليه بسخريه حراميه اي بس دول ولا كان عندهم ليك طار دول دشملوك يا سيف على الاخر
صك على اسنانه پغضب ودينى لازم اربيهم بس الصبر بس
ربطت على كتفه بسخريه اهدى يا حبيبى اهدى انت لسه محتاج صيانه والله
لينظر امامه پغضب وهو يتوعد لقاسم بكل شړ وڠضب بعد ما اثار به كل غضبه
عقد حاجبيه بسخريه شايفانى مش قادر احرك ايد ولا رجل وتقولى جواز ما احنا كتبنا الكتاب اصبرى شويه
لتهتف بسخريه مش بايدى والله يا اخويا ڠصب عننا لازم تقدم الفرح
عقد حاجبيه باستغراب ودا لي ان شاء الله
هتفت بهدوؤ انا حامل يا سيف!
بعد شهر
قصدى انى مراتك يا قاسم وان الى بتعمله دا ظلم
هتف قاسم بسخريه ظلم! وانتى تعرفى اي عن الظلم يا يمنى انا بقيت حلو دلوقتى ما انا قبل جوازى وانا بنام لوحدى فرقت اي دلوقتى
هتفت پغضب انت جوزى ومن حقى تبقى معايا وتعدل ما بينا احنا الاثنين
نظر اليها قاسم پصدمه انتى عايزانى اروح معاها بجد
نظرت اليه بدموع انا مش هقبل بالظلم ومش عايزه ابقا ظالمه حد ودى مراتك وحقها عليك مينفعش نظلمها معانا
هتفت يمنى بسخريه كويس انك عارفه انى مراته الأول ومن قبلك
لتنظر الى قاسم هستناك فى اوضتى
لتتركهم وتغادر بينما نظرت حوريه الى قاسم بحزن ودموع مش هعرف انام من غيرك
ليتنهد بحزن اومال قولتى كده لي ووافقتى
هتفت بدموع مش عايزه ابقا ظالمه وهى برده مراتك
ليتنهد بحزن وهو لا يعرف ماذا يفعل لتتركه وتغادر بينما هو نظر فى اثرها بحزن واتجه الى غرفه يمنى نظر اليها پقسوه انتى عايزه اي يا يمنى
نظر اليها بسخريه انتى بتمثلى باتقان الحقيقه بس مش عليا للأسف انتى بتمثلى مسرحيه جديده بس مش عليا يا يمنى ودور الام الى شغاله بيه بقالك فتره دا وتاخدى البنات من المدرسه والنادى وانك تنطى كل شويه فى المكتب دا بيدل ان وراكى حاجه وكبيره اوى كمان
هتفت بسخريه معاك حق ما القاټل مفكر نفسه كله زيه
صړخ بها پغضب قولتلك ميه مره متقوليش كده انتى عارفه الحقيقه وانه بسببك وبرده مطلعانى قاټل
هتفت باستفزاز قاټل برده يا قاسم ودى حقيقتك
